Droga Lady, dawno nikt nie zmusił mnie do opowiadania tego co wydarzyło się mnie.
Czarny jak smoła...o, tak o mnie mówili, czarny...pechowy...kruk... Nazywali mnie różnie, raz krukiem, raz Smokiem...Ludzie nie widzą różnicy, wszystko czego nie rozumieją jest złe, jest takie same. Może i dobrze, gdyby nie ich niezrozumienie, pewnie nie byłbym dziś taki jakiego możecie mnie zobaczyć, być może moje imię brzmiało by inaczej. Anger, tak, tak mnie nazwali.
Nie zawsze wędrowałem po świecie ze skrzydłami, nie wiem jak jest z Tobą piękna Hawk, ale kiedyś też byłem człowiekiem, szczęśliwym człowiekiem, a przynajmniej tak mi się wydawało. Jako dziecko nie przejmowałem się niczym, miałem wiele rzeczy, a więcej nie znałem. Mieszkałem w niewielkim mieście centralnego królestwa. Z dala od magii, z dala od wojen, żyłem w złudzeniach, których już nie pamiętam. No niestety szczęście nie może trwać wiecznie...

Gdy miałem osiem lat mama nie wytrzymała z moim tatą, który był alkoholikiem i odeszła zabierając mnie i mojego znacznie młodszego brata. Zamieszkaliśmy w Cilii. Tam już zaczynałem mieć kontakt z magią oraz walkami. W pobliżu Cilii stały dwie szkoły Magii: "Szkoła Magii i Miecza im. Czarnego Smoka Strucjana" oraz "Szkoła Świątynna Światła".
Ta pierwsza była tylko dla chłopców, zaś druga dla dziewczyn. Mama nie lubiła magii, dlatego nie chciała bym się tam uczył, jednak każdego dnia chodziłem obserwować uczniów ćwiczących walkę.
Tak mijały dni i tygodnie, któregoś dnia jednak zauważył mnie jeden z nauczycieli Strucjanu.
-Młodzieńcze, czemu nie jesteś na lekcjach?
-Ponieważ nie uczę się w tej szkole, proszę Pana.
-A w której?
-Mama nie wysłała mnie do żadnej.
-Więc przychodzisz codziennie i obserwujesz innych uczniów. Powiedz mi jedno, czy chciałbyś też się tu uczyć?
Nie wiedziałem co odpowiedzieć, nie chciałem się przeciwstawiać mamie, ale z drugiej strony, bardzo chciałem władać takimi zdolnościami jak reszta.
-Tak, chciałbym, ale mama mi nie pozwoli.
-Z tego co widziałem, To przychodzisz tu codziennie i siedzisz tak długo jak moi uczniowie tu ćwiczą, więc możesz się przyłączyć, a mama się nawet nie dowie.
Byłem szczęśliwy z tej propozycji, ale bałem się że zostanę wyśmiany za swoje umiejętności, albo raczej ich brak.
-Z chęcią, proszę Pana, ale ja nie znam się w ogóle na magii i walce.
-No i po to jest szkoła, abyś się tego nauczyć. Jak Cię zwą chłopcze?
-An'gaer.
-Piękne i silne Smocze imię. Płomienisty Kruk, tak brzmi Twoje imię w przetłumaczeniu ze Smoczej Mowy, ale to pewnie wiesz.
-Niestety nie wiedziałem, tata wybrał mi to imię, ale ani on, ani mama nie powiedzieli tego.
-Tata, a jak się nazywa? Może go znam.
-Raczej nie, mieszkał w pewnej wiosce...ale zmarł.-Nie wiedział sam czemu, ale skłamał.
-No dobrze, masz to i będziesz ćwiczył najpierw z Sanc'te, bo i tak nie ma on nikogo do pary.
Nauczyciel wręczył do reki An'gaera kij, długości miecza, taki sam trzymał Sanc'te.
-Przepraszam, a Pan jak się nazywa?
-Nie masz za co przepraszać, jestem Intiso Arte de Wal...